باید همه چیز را بندازیم بیرون باید هرچی داریم برای روز مبادا مگذاریم و برای رسیدن به دمی برای رسیدن به ارزوی هر چیزی که داریم و نداریم کنار هم بگذاریم ببینم ایا واقعا می ارزه این همه انرژی وتوان برای زندگی کردن برای صرف کردن این زمانه باز می ارزد
چقدر باید برای رسیدن حتی به الان حتی به روز خوش فردا چند تا دل بسوزیم و چند تا ویران کنیم تا شاید شاید فقط به این هدف برسیم بگذریم تا شاید این گذر از گذرکاه اینقدر برای ما سخت و ناارام نباشد دیروز برای ساختن امروزم بود فردا باید راهی باشد که امید به ارزوی یافتن خوشی و سرمستی از زندگی باشه
این روزها برای من فقط مثل خرابه ها زلزله تنم توی افکارم کاش هیچ کسی این حادثه را تجربه نکنه
عصاری
۱ نظر:
جانا سخن از زبان ما می گویی...
باز هم سری به ما بزن.
زوال...آی آر
ارسال یک نظر